به گزارش قدس آنلاین، تیر هر سال که آغاز می شود، داغ خانواده های ۲۹۰ مسافر بی گناه پرواز ۶۵۵ هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران نیز بر داغی گرمای جنوب می افزاید. داغی جانکاه برای خانواده هایی که عزیزان خویش را تا پروازی بی سرانجام بدرقه کردند.

۱۲ تیر ۱۳۶۷ پرواز تهران - دوبی در توقفی کوتاه در بندرعباس حوالی ساعت ۱۰ صبح پس از مسافرگیری در بندرعباس از فرودگاه به آسمان بر می خیزد.

هواپیمای ایرباس با گردش به چپ از فراز فرودگاه بندرعباس، ساحل این شهر را ترک می کند و از ناحیه شرقی جزیره قشم بر فراز جزیره هنگام در آبهای خلیج فارس در ارتفاع حدود ۱۲ هزار پایی و در حالی که در راه هوایی تجاری تأیید شده در حال پرواز بود، مورد اصابت دو موشک ریم - ۶۶ ناو یو اس اس وینسنس آمریکا قرار گرفت و در حالی که ۲۹۱ مسافر و خدمه را در خود جای داده بود، بر فراز آسمانی متلاشی و بر پهنه آبهای خلیج فارس سرنگون شد و تمامی سرنشینان آن از جمله ۶۶ کودک، ۵۲ زن، ۱۷۲ مرد و ۳۶ نفر از اتباع یوگسلاوی سابق، هند، پاکستان، ایتالیا و امارات در این پرواز قربانی جنایت آمریکایی ها شدند.

کاپیتان پرواز که بود؟

کاپیتان محسن رضاییان، خلبان با سابقهٔ پرواز ۶۵۵ هواپیمای ایرباس آ -۳۰۰ بود که بیش از ۷٬۰۰۰ ساعت پرواز را در کارنامهٔ خود داشت. او از چیره دست ترین خلبانان هواپیمای مسافربری ایرباس بود و بارها این مسیر مسافری را طی کرده و آشنایی کاملی با اصول و قواعد هوانوردی داشت.

کاپیتان محسن رضاییان

ترور در آسمان

در ساعت ۱۰:۲۲ ناو جنگی وینسنس آمریکا که از یک مأموریت اسکورت برمی‌گشت و به حریم آب‌ّهای ایران وارد شده بود، به دستور ناخدا ویلیام راجرز، فرمانده ناو وینسنس و در توهمی توحش گونه به سمت هواپیمای بزرگ جثه ایرباس با بهانه عدم توجه به اخطارهای هوانوردی و با توهم نزدیک شونده به سوی ناوگان آمریکا و در حالی که ایرباس در حال افزایش ارتفاع بود، آتش می گشاید.

به موقعیت سرزمینی و محل اصابت هواپیمای ایرباس دقت کنید

هواپیما کمتر از چند ثانیه بعد از صفحه رادار زمینی بندرعباس محو می شود و در آبهای خلیج فارس سقوط می کند.

اولین گروه از امدادگران ایرانی که نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و صیادان جزیره هنگام بودند، با مشاهده آتش بزرگی در آسمان و سقوط یک هواپیما، به سمت اجزا و لاشه های این پرواز می روند.

توحش آمریکایی تا کجا؟

پس از این جنایت بزرگ، آمریکایی ها بجای پذیرش خطای خود تا سال ها از پذیرفتن مسؤولیت این جنایت سر باز زده و حتی در ساعات اولیه این جنایت، از اصابت موشک های خود به یک فروند هواپیمای اف ۱۴ ایرانی سخن می گفتند.

نکته عذاب آور و ضدانسانی آنکه تمام سربازان ناو جنگی وینسنس پس از این حادثه، به‌خاطر به پایان رساندن چند سال حضور خود در یک منطقهٔ جنگی مدال مبارزه دریافت کردند. مدال نیروی دریایی آمریکا اغلب به کارهای قهرمانی یا خدمات شایسته داده می‌شود. بر اساس گفته‌های شبکهٔ هیستوری، مدال مبارزه به کسانی داده می‌شد که می‌توانستند با «سرعت و دقت آتش بگشایند».

در سال ۱۹۹۰ ناخدا ویل راجرز مدال لژیون لیاقت را از دستان جورج هربرت واکر بوش، رئیس‌جمهور وقت آمریکا، به‌خاطر رفتار بسیار شایسته و انجام خدمات برجسته بین تاریخ آوریل ۱۹۸۷ تا مه ۱۹۸۹ به عنوان افسر فرماندهٔ ناو وینسنس دریافت کرد.

دو ماه تجسس برای یافتن اجساد جان باختگان در خلیج فارس

گرمای جانکاه هوا و غم بزرگ از دست رفتن عزیزان این ملت و گستردگی عملیات تجسس برای یافتن اجساد مسافران و بقایای هواپیما تا ۵۲ روز به طول انجامید و برخی از نظامیان حاضر در عملیات تجسس از یافتن لاشه های هواپیما تا ۳ ماه پس از این جنایت خبر می دهند.

ارتش و سپاه و هلال احمر در کنار نیروهای مردمی حدود ۸ هفته به طور مستمر از آبهای خلیج فارس و اعماق آن پیکرهای بی جان زن و کودک می یافتند و گاه برخی از پیکرها از شدت تورم حتی در تابوت های آماده شده، جا نمی شد و برخی دیگر از اجساد بدلیل ترکیدگی بافت های بدن و سوختن آن، با توری از محیط دریا جمع آوری می شد.

پیکرها با قایق و بالگرد به بندرعباس منتقل و در محلی جمع آوری و شناسایی می شدند. گاه صحنه های این جنایت آنقدر دردناک بود که بسیاری از عوامل مردمی و حتی خبرنگاران از شدت غم، دست از کار می کشیدند و صحنه را ترک می گفتند.

سردار تنگسیری: پیکر ۱۰۰ مسافر ایرباس هرگز پیدا نشد

فرمانده کنونی نیروی دریایی سپاه درباره این جنایت آمریکایی ها می گوید: پس از گذشت ۳۵ سال هنوز پیکر پاک ۱۰۰ شهید این حادثه در خلیج فارس باقی مانده است و شهدای این پرواز، نشانه حقانیت ملت ایران هستند.

وی افزود: با وجود عذرخواهی مسئولان آمریکا بر اینکه هواپیما را اشتباه گرفته‌اند، تقدیم مدال افتخار به فرمانده این ناو، دهن‌کجی به انسانیت است و این را بدانید که امنیت امروز کشور و اقتدار آن، مدیون خون شهدا است که جوهره ایمان و اراده را در وجود فرزندان همین مرز و بوم به جوشش درآوردند و امروز ایران اسلامی به سطحی از بازدارندگی دست یافته که آنان، تسلیم اراده و خواست فرزندان ملت ایران در آبهای خلیج فارسی هستند که روزی که پرواز ما را بر فراز آن ساقط کردند.

سردار تنگسیری با اشاره به ادعاهای آمریکا درباره اشتباه ناو وینسنس در هدف قرار دادن هواپیمای مسافری ایران، افزود: اولین ادعای آنان این بود که اعلام کردند ما فکر می‌کردیم این هواپیما، جنگی و از نوع "اف ۱۴" بوده در حالی که این مسأله نمی‌تواند درست باشد، چون رادارها به خوبی اندازه بزرگ اکوی هواپیمای مسافری را نشان می‌دهند. نکته بعدی اینکه، سرعت این هواپیما همانند یک جنگنده نبوده و نوع مانور آن نیز متفاوت بوده است. در ضمن این هواپیمای مسافری در مسیر پروازی بندرعباس به دبی در حال حرکت بود و در راستای حرکت ناو وینسنس حرکت نمی‌کرد که تهدیدی برای آنها محسوب شود.

چرا آمریکایی ها چنین جنایتی را رقم زدند؟

آمریکایی ها پس از حمله موشکی به هواپیمای مسافربری ایران بر فراز خلیج فارس، حتی پس از اطلاع از اصابت قرار دادن یک هواپیمای مسافربری، هرگز در عملیات جمع آوری اجساد و بقایای مسافران این پرواز با وجود حضور پرشمار و متراکم شناورهای نظامی شان در خلیج فارس، کمکی نکردند و این عمق قساوت را به نمایش گذارد.

دولت آمریکا تصور می کرد در جنگی که با تحریک و تشویق خودش علیه ایران شروع شده رژیم بعثی عراق می تواند ظرف مدت کوتاهی ایران را به تصرف درآورد اما در همان سال های ابتدایی جنگ متوجه شد نیروهای ایران در جبهه ها سربازان بعثی را قدم به قدم وادار به عقب نشینی کردند پس تصمیم گرفت روابط خود را با عراق به صورت رسمی از سر بگیرد و حمایت های خود را به صورت قانونی و موجه درآورد.

جورج شولتز وزیر خارجه دولت ریگان در ۲۵ اردیبهشت ۱۹۸۶ در سخنرانی خود در جمع صهیونیست های آمریکا گفت: «خطر در خلیج فارس یک خطر واقعی است اگر خمینیسم در منطقه پیشرفت کند منافع استراتژیک آمریکا  آسیب خواهد دید و بدیهی است که منافع اسرائیل نیز ضربه خواهد خورد.»

هوارد تیچر یکی از افسران ارشد سازمان سیا گفت: «ما به عراق آنچه را که لازم داشت تا از ایرانی ها شکست نخورد دادیم ما تمام آسیب پذیری های آنها را در خطوط دفاعی شان تشخیص دادیم و از این نقاط ضعف مطلع شان ساختیم ما می دانستیم که اگر این کار را نمی کردیم ارتش ایران تا خود بغداد پیش می رفت.»

روزنامه لس آنجلس تایمز در مرداد ۱۳۶۹ به نقل از یک متخصص مسائل خاورمیانه در انستیتو مطالعاتی «بنیاد کارنگی» چنین می نویسد: "بدون کمک آمریکا بی تردید بغداد ماهها و حتی سالها در جنگ در جا میزد و طبعاً عراق در یک جنگ فرسایشی هم از نظر نظامی و هم از نظر اقتصاد بازنده بود." آمریکا سعی داشت با استراتژی جنگ علیه ایران دولت جمهوری اسلامی را به پای میز مذاکره بنشاند.

نادرها هنوز هستند...

در اندیشه آمریکایی های متجاوز و تروریست، نام نادر مهدوی بیش از هر نام دیگری لرزه بر اندام آنان می اندازد. نادر و نادرها هنوز زنده و پوینده اند. شهید ما الهام بخش دنیای امروز ما برای ایستادگی در مسیری است که سعادت دنیا و آخرت در آن است.

آمریکایی ها  چنان کینه ای از نادر مهدوی و گروه ذوالفقار در آبهای خلیج فارس بر سر بی آبرو کردن شان در برابر چشمان جهانیان بر سر عبور دادن بزرگ ترین نفتکش جهان (نفتکش بریجستون) و دیگر ضرب شست های نادر در خلیج فارس و تنگه هرمز در سال های ۶۶ و ۶۷ بر دل گرفته بودند که پاره ای از کارشناسان نظامی و سیاسی، جنایت های مستمر آمریکایی ها در خلیج فارس از جمله حمله به هواپیمای مسافربری ایرباس ایرانی را برای در هم شکستن روحیه مقاومت ملت ایران و رزمندگان دریا دل آن تحلیل می کنند.

این حادثه نشان داد که آمریکایی‌ها برای رسیدن به منافع و مقاصد شوم خود حتی حقوق بشر را زیر پا می‌گذارند و اگر ما در دنیا حرف برای گفتن داریم به خاطر خون پاک شهیدان است. امروز دریادلان پرشماری در خلیج فارس و دریای عمان در قوای مسلح کشورمان با چنان عزم راسخ و ایمان استواری در دفاع از مرزها و امنیت و اقتدار کشورمان ایستاده اند که هیچ دشمنی یارای عرض اندام در برابر این عظمت را ندارند.